aan al het goede komt een eind
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
08 November 2015 | Thailand, Mae Sot
Nog slechts een week in de kliniek… En wat is de tijd omgevlogen. Inmiddels zo gewend aan de kliniek, de meiden die er werken, de taal, het weer, en zo veel meer. Aan het begin van de periode denk je nog… tjonge vijf maanden hier werken is een hele tijd. Halverwege realiseer je je dat het allemaal ook zo weer voorbij is… en dat er te weinig tijd is voor alles dat je nog graag zou willen doen, onderwijzen, schrijven etc. En nu het einde nadert denk ik ook wel weer: goed dat het zo weer voorbij is. Er komen nieuwe dokters hier naar toe die het stokje over nemen, een deel daarvan is hier al vaker geweest en zal dus snel de draad weer oppakken. En voor ons is het ook wel weer lekker om naar NL te komen, iedereen weer te kunnen zien en te genieten van al het moois dat NL ons te bieden heeft. En hoewel we nog wel bijna twee maanden hier zijn, moet er langzamerhand toch gedacht worden aan terugkomst... Roosterverzoeken, inwerkschema’s, cursussen, het gaat allemaal weer gewoon in hoog tempo beginnen zodra we uit het vliegtuig stappen. En nog even niet denken aan de koude dagen en nachten. Sanne zal het wel een grote overgang vinden van de Teva sandaaltjes naar de winterboots... En ze kan ook niet meer een halve dag in haar luier rondhobbelen, dat vinden ze bij het kinderdagverblijf vast raar! Maar zover is het nog niet. Eerst hier afronden, afscheid nemen, rondreizen, vakantie vieren en genieten van elkaar.
Wat een belevenissen maak je mee... En wat is het soms grappig om te bedenken dat ik hier dingen sta te superviseren, terwijl ik in Nederland zelf nog een supervisor in de buurt zou hebben. Komt er een mevrouw binnenlopen met baringsdrang... EN een stuitligging. Hier geen mogelijkheid voor uitgebreide counseling, en al had ik dat gewild, dan nog was het dichtsbijzijnde ziekenhuis een uur verder en dat is echt ver met persdrang... Dus dan maar iedereen instrueren... Maar hoe instrueer je een verloskundige die staat te beven als een rietje bij de gedachte dat ze haar eerste stuitbevalling gaat doen? Ze vertrouwen volledig op mij (en ik zeg natuurlijk niet dat ook ik maar een handjevol stuitbevallingen heb gedaan) en wat ze geleerd op het fantoom...
Sanne heeft de afgelopen weken een Nederlands verkoudheidsvirus opgelopen, een van de kleine cadeautjes van ons bezoek uit NL. Gelukkig werd de rest wel met dankbaarheid ontvangen. Zitten we hier met 35 graden te snoepen van stroopwafels, pepernoten en een chocoladeletter (lang leve de koelkast!). Inmiddels zit de familie na een paar weekjes Thailand met bezoekjes aan watervallen, rijstvelden, lokale marktjes, het drukke Bangkok etc. nu weer lekker thuis. Maar wat hebben ze genoten van alles en vooral van Sanne!
Gisteren ben ik in het zonnetje gezet… jarig zijn in het buitenland… betekent skypen met familie, appen met vriendinnetjes en felicitaties via Facebook. Maar ook lekker een gebakje eten met Dave en Sanne hier in Mae Sot, een maaltijd met de collega’s van de SMRU en tot slot een mooi versierde taart! Ach het is zo slecht nog niet hier… En Dave wordt met de dag enthousiaster over de rondreis, we gaan naar het noorden om te reizen door de bergen, zullen in Chiang Mai zijn tijdens Long Krathong (een festival met verlichte bootjes op de rivier en brandende lampionnen in de lucht), een nationaal gebeuren hier. Daarna gaan we op ons gemakje weer richting Bangkok om vervolgens af te zakken naar het zuiden, het strand.
Hierbij nog even wat foto’s, die zeggen meer dan al die verhalen.
Tot ziens in december/het nieuwe jaar,
Groet Dave, Rianne en Sanne
Wat een belevenissen maak je mee... En wat is het soms grappig om te bedenken dat ik hier dingen sta te superviseren, terwijl ik in Nederland zelf nog een supervisor in de buurt zou hebben. Komt er een mevrouw binnenlopen met baringsdrang... EN een stuitligging. Hier geen mogelijkheid voor uitgebreide counseling, en al had ik dat gewild, dan nog was het dichtsbijzijnde ziekenhuis een uur verder en dat is echt ver met persdrang... Dus dan maar iedereen instrueren... Maar hoe instrueer je een verloskundige die staat te beven als een rietje bij de gedachte dat ze haar eerste stuitbevalling gaat doen? Ze vertrouwen volledig op mij (en ik zeg natuurlijk niet dat ook ik maar een handjevol stuitbevallingen heb gedaan) en wat ze geleerd op het fantoom...
Sanne heeft de afgelopen weken een Nederlands verkoudheidsvirus opgelopen, een van de kleine cadeautjes van ons bezoek uit NL. Gelukkig werd de rest wel met dankbaarheid ontvangen. Zitten we hier met 35 graden te snoepen van stroopwafels, pepernoten en een chocoladeletter (lang leve de koelkast!). Inmiddels zit de familie na een paar weekjes Thailand met bezoekjes aan watervallen, rijstvelden, lokale marktjes, het drukke Bangkok etc. nu weer lekker thuis. Maar wat hebben ze genoten van alles en vooral van Sanne!
Gisteren ben ik in het zonnetje gezet… jarig zijn in het buitenland… betekent skypen met familie, appen met vriendinnetjes en felicitaties via Facebook. Maar ook lekker een gebakje eten met Dave en Sanne hier in Mae Sot, een maaltijd met de collega’s van de SMRU en tot slot een mooi versierde taart! Ach het is zo slecht nog niet hier… En Dave wordt met de dag enthousiaster over de rondreis, we gaan naar het noorden om te reizen door de bergen, zullen in Chiang Mai zijn tijdens Long Krathong (een festival met verlichte bootjes op de rivier en brandende lampionnen in de lucht), een nationaal gebeuren hier. Daarna gaan we op ons gemakje weer richting Bangkok om vervolgens af te zakken naar het zuiden, het strand.
Hierbij nog even wat foto’s, die zeggen meer dan al die verhalen.
Tot ziens in december/het nieuwe jaar,
Groet Dave, Rianne en Sanne
-
08 November 2015 - 06:54
Carine:
Geniet nog even!!! -
08 November 2015 - 08:31
Atie Baauw:
Wat leuk om te zien en te lezen wat voor mooi werk je daar hebt gedaan. Ga nu nog heerlijk genieten met Dave en Sanne van jullie rondreis! X -
08 November 2015 - 11:05
Mary Van Dijk :
Fijn, dat je een leuke verjaardag hebt gehad en een goede tijd met de familie die overgekomen waar. Nog een goede vakantie toegewenst en wellicht zien we elkaar volgend jaar weer in Nederland, maar jullie zijn ook van harte welkom in Noorwegen -
08 November 2015 - 13:53
Roland, Leandra En Elena:
Wat een fantastisch avontuur, we lezen de verslagen altijd. Nog veel plezier daar en nog een fijne tijd.
Liefs vanuit Nederland (waarop het op 8 november ook 19 graden is) -
08 November 2015 - 13:53
Roland, Leandra En Elena:
Wat een fantastisch avontuur, we lezen de verslagen altijd. Nog veel plezier daar en nog een fijne tijd.
Liefs vanuit Nederland (waarop het op 8 november ook 19 graden is) -
18 November 2015 - 08:03
Elise:
Nog maar een maand en dan zijn jullie weer thuis! Wat is het snel gegaan. We wensen jullie heel veel plezier tijdens jullie mooie rondreis. Passen alle spullen nog in de backpacks? Liefs uit B&R
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
