tot slot
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
18 Januari 2016 | Thailand, Mae Sot
Hoog tijd voor nog een laatste update. Want na een bijzonder afscheid werd er ook nog lekker gereisd door het mooie Thailand. Voor sommigen is dit verslagje een kleine herhaling van wat we verteld hebben, maar aangezien het fotoboek nog wel even op zich laat wachten, geven deze foto’s nog wel een leuke impressie van hoe het ons vergaan is.
Een paar weken verder en wat een wereld van verschil…. Het is hier weliswaar ook vroeg donker, maar wat is het hier koud!!! Er zijn mensen die vragen of het een cultuurshock is om weer terug te zijn en hoewel ik eigenlijk graag nee zou zeggen, moet ik wel bekennen dat het toch wel weer anders is allemaal. Afspraken worden weer gemaakt met een agenda, ineens loopt de planning weer een paar maanden vooruit, ik moet bedenken wat voor roosterwensen is heb, etc, etc, etc. En toch went het ook wel weer heel snel… Inmiddels ben ik terug in het Franciscus, het ziekenhuis waar ik alweer 3.5 jaar geleden wegging. En toch voelt het weer als een warm bad. Al vergelijk ik nu ook wel de barende vrouwen van Nederland met die sterke vrouwen in Thailand. Wat een verschil. En ook het aantal mensen dat hier een afspraak ‘afdwingt’, een behandeling ‘eist’ of je beste bedoelingen in twijfel trekt… Een wereld van verschil, en dus ook best een shock! Al ben ik blij dat ik nu weer gewoon in een ziekenhuis werk waar ik de operatiekamer en het team dicht in de buurt heb. En mijn vingers jeuken om weer lekker veel te gaan opereren.
Sanne heeft het inmiddels weer naar haar zin hier. Dik ingepakt met jas en muts geniet ze van de eendjes brood geven. En zelfs het kinderdagverblijf vond ze weer helemaal gezellig… alleen jammer dat je alle speeltjes ook moet delen met die andere kindjes. Dat heeft ze natuurlijk lange tijd niet hoeven doen… ;-)
Een paar weken verder en wat een wereld van verschil…. Het is hier weliswaar ook vroeg donker, maar wat is het hier koud!!! Er zijn mensen die vragen of het een cultuurshock is om weer terug te zijn en hoewel ik eigenlijk graag nee zou zeggen, moet ik wel bekennen dat het toch wel weer anders is allemaal. Afspraken worden weer gemaakt met een agenda, ineens loopt de planning weer een paar maanden vooruit, ik moet bedenken wat voor roosterwensen is heb, etc, etc, etc. En toch went het ook wel weer heel snel… Inmiddels ben ik terug in het Franciscus, het ziekenhuis waar ik alweer 3.5 jaar geleden wegging. En toch voelt het weer als een warm bad. Al vergelijk ik nu ook wel de barende vrouwen van Nederland met die sterke vrouwen in Thailand. Wat een verschil. En ook het aantal mensen dat hier een afspraak ‘afdwingt’, een behandeling ‘eist’ of je beste bedoelingen in twijfel trekt… Een wereld van verschil, en dus ook best een shock! Al ben ik blij dat ik nu weer gewoon in een ziekenhuis werk waar ik de operatiekamer en het team dicht in de buurt heb. En mijn vingers jeuken om weer lekker veel te gaan opereren.
Sanne heeft het inmiddels weer naar haar zin hier. Dik ingepakt met jas en muts geniet ze van de eendjes brood geven. En zelfs het kinderdagverblijf vond ze weer helemaal gezellig… alleen jammer dat je alle speeltjes ook moet delen met die andere kindjes. Dat heeft ze natuurlijk lange tijd niet hoeven doen… ;-)
-
18 Januari 2016 - 15:42
Marloes:
Wat een prachtige foto's!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
