De rondreis gaat beginnen!

Eindelijk is het dan zover… en het vakantiegevoel heb ik helemaal te pakken. Terwijl Dave en ik eindelijk konden babbelen over een reisplanning en alle dingen die hier te zien en te beleven zijn, voel ik me ook gelijk een beetje reisleiding. Na vier maanden Dar es Salaam heb ik het hier wel een beetje gezien en wordt het tijd om te gaan reizen. En het wordt een afwisselend programma! Met de trein naar het zuiden om daar een paar dagen te gaan hiken (jaja, er zal sportief gedaan worden), daarna de hele weg naar het noorden van Tanzania (en dat is iets verder dan van Groningen naar Maastricht ;-)) om op safari te gaan en uiteindelijk met ons gat op Zanzibar om bij te komen van alle indrukken en mijn periode in Tanzania.

En hoewel ik er enorm naar uit kijk om meer van het land te zien (het is echt schitterend!) begin ik ook wel weer uit te kijken naar alle luxe in Nederland. Ik ben weliswaar verwend met stroopwafels en drop uit Nederland, maar een warme douche, schone kleren (echt schoon, in plaats van handwas) en een heerlijk bed... Ja, vijf maanden Tanzania is wel weer lang genoeg geweest. De herrie op straat, de stank van al het afval, het geprop in de dalla dalla... Wat hebben we het in Nederland dan toch goed.

De afgelopen weken heb ik ook niet stil gezeten. Ik heb een weekje doorgebracht in een health centre en heb gezien hoe de gezondheidszorg eruit ziet op kleiner niveau. In een buitenwijk van Dar es Salaam met een torenhoge prevalentie voor zowel HIV/Aids als malaria, armoede en vervuild water zijn mijn ogen weer opengegaan voor de echte armoede.

Verder ben ik naar Arusha geweest, ik heb rondgewandeld rond Mount Meru (een grote vulkaan, maar een kleintje in vergelijking met de Kilimanjaro) en weer een hoop gezien. Uiteraard zouden foto’s veel meer zeggen, maar helaas gaat dat allemaal niet meer lukken! Jullie zullen waarschijnlijk moeten wachten tot september!! Dan krijgen jullie alle verhalen te horen en uiteraard zorg ik voor de illustraties!

Voorlopig geniet ik ook vooral van Dave die vol verbazing om zich heen zit te kijken. Hij kon zich er geen voorstelling van maken hoe het hier zou zijn... en zelfs nu hij er is valt hij van de ene verbazing in de andere. Doordat Dave er maar vier weken is krijgt hij alle indrukken in een veel hoger tempo te verwerken. Waar ik vier maanden de tijd voor had, zal hij moeten beleven in vier weken. En er valt een hoop te beleven!!! Jullie horen het allemaal nog wel.

Groeten uit Tanzania,

Dave en Rianne