Aan alles komt een eind!

Het is alweer voorbij!!!

Na mijn eerste weekje Nederland heb ik al weer meer verschillen ontdekt met Tanzania… Mijn agenda heb ik weer in gebruik genomen en ik maak alweer lange dagen op de universiteit. De co-schappen zijn alweer begonnen en ik heb dus nog even geen tijd voor een cultuurshock… als die er al zou moeten komen. Het is heerlijk om al die mensen te horen klagen over de NS als de trein eens twee minuutjes vertraging heeft. En wat te denken van de stapel papierwerk die ik door moest nemen van de universiteit, de rij bij het postkantoor waar iedereen zich moest legitimeren… Afin, genoeg structuur, regeltjes en geklaag van die Hollanders… en toch voelt het ook weer ontzettend vertrouwd.

Om niet iedereen drie keer lastig te vallen met mijn verhalen en om ook niet nog tot december bezig te zijn met te bedenken wat ik ook alweer gedaan heb in de laatste weken van mijn periode in Tanzania, volgt hier nog even een verslagje…

En Anne, ik ben inderdaad wat wispelturig geweest… er is zoveel te kiezen en helaas was het niet mogelijk om alles te doen. Eerst zijn we met de bus doorgegaan naar Arusha, een driedaagse safari om alle dieren, inclusief de Big Five te spotten. Afgezien van de luipaarden die we niet gezien hebben, is alles langs gekomen. Olifanten, giraffen, leeuwen die langs de auto in de schaduw liggen te slapen, neushoorns, zebra’s en nog veel meer. Met het zonnetje erbij en de camera in de aanslag heb ik een heerlijke tijd gehad. Afgezien van de gids die niet helemaal perfect was en een kapotte auto hebben we toch wel genoten. En ook nu weer hebben we kunnen ontdekken dat die Tanzanianen inventiever zijn dan je op het eerste gezicht zou denken, wie had kunnen bedenken dat een zakje thee wonderen doet bij lekkende koelvloeistof?!

Daarna moest ook de Kilimanjaro gespot worden en de drie dagen die we in Moshi hebben doorgebracht waren meer dan lang genoeg. Iedere dag hadden we vrij zicht over de Kili en achteraf toch wel jammer dat ik niet aan de klim begonnen ben. Dave dacht daar anders over… “If you can’t climb it, drink it” was zijn goede excuus om gewoon op een terrasje te genieten van een lekker Kilimanjaro biertje. Het is tenslotte ook nog gewoon een beetje vakantie. Maar we hebben niet alleen maar ontspannen. Ook hier moest weer flink gewandeld worden en hebben we gezien hoe de lokale bevolking leeft. Bij de Maasai mensen hebben we in huis gekeken en ik kan niet anders zeggen dat het toch maar een vreemd volkje blijft. Ik ben niet verbaasd meer dat een man daar meer dan vijf vrouwen kan hebben, je hoeft maar een paar koeien in te leveren en je bent weer een vrouw rijker. Je bouwt een hutje voor haar waar ze met haar koeien, geiten, kippen en kinderen kan leven en je bent weer klaar. Die vrouwen zijn veel minder veeleisend dan in Nederland…!! En dan heb ik nog niet eens gesproken over al die gekke sieraden en grote gaten in hun oren! Ik kan me voorstellen dat die ontdekkingreizigers zich een paar honderd jaar geleden een hoedje zijn geschrokken, het zijn maar lelijkerds! Verder heeft Dave zich nog nuttig gemaakt als smid en liet hij even zien hoe vuurtje gestookt moest worden om speren te maken. Soms heb je echt het idee dat je honderd jaar terug in de tijd gaat!

En een moment later ben je weer de decadente toerist en vlieg je door naar Zanzibar, het voelt helemaal als thuiskomen in Stonetown. Het is inmiddels mijn derde bezoekje aan dit geweldige eiland waar je terug in de tijd gaat en de rijkdom van de Arabische tijd nog overal terugziet. Hoewel alles inmiddels oud en vervallen is, er wordt al jaren niets meer aan onderhoud gedaan, is het heerlijk om door de steegjes te slenteren en de toerist uit te hangen. Hoewel de prijzen lachwekkend hoog zijn in het drukste seizoen, ik kon het niet helpen, maar ik heb zeker wel wat Tanzanianen recht in hun gezicht uitgelachen vanwege de belachelijke prijzen die ze vroegen.

Dit laatste weekje Zanzibar was echt mijn meest relaxte en afsluitende weekje, althans op de duikcursus na. Want na een hele dag ploeteren in het zwembad en liters chloorwater in mijn neus, twee dagen zout water happen op zee met prikkende ogen en een heel theorieboek doornemen over (de gevaren van) duiken, was ik wel even toe aan een dagje luieren op het strand. Het koraal en de tropische vissen waren prachtig, maar het is toch wat moeilijk kletsen onder water met zo’n groot apparaat in je mond.

Net als de laatste vijf maanden, is ook deze laatste week omgevlogen. Voor je het weet zit je weer in het vliegtuig en kijk je weemoedig terug op de fantastische tijd in Tanzania. Achteraf valt altijd alles mee en ik kan me nog vaak herinneren dat er ook wel wat dagen zijn geweest dat ik er echt even doorheen zat en me afvroeg waarom ik zo stom was geweest om mijn afstudeeronderzoek in Tanzania uit te voeren… Maar achteraf is het allemaal reuze meegevallen. Dr. Makani viel uiteindelijk best mee… (ze was heel aardig, maar als begeleidster niet altijd ideaal ;-), komt bekend voor, he, Anne!?), TYCS was zo slecht nog niet en die ene avond met de kakkerlak was ook wel weer lachwekkend. Ik versta nog steeds maar tien woorden Swahili en weet dus nog steeds niet wat die Tanzanianen toch steeds over de ‘wazungu’s’ te kletsen hadden, ik wil er niet over nadenken hoeveel uur ik doorgebracht heb met wachten… op besprekingen, op feedback, op bussen, op taxi’s en een internetverbinding. En toch had ik het nooit willen missen. De ervaring, de mensen die ik ontmoet heb en alles wat ik van het land gezien heb: fantastisch! En ik zou een heel boek kunnen schrijven van alle belevenissen en ruim 4000 foto’s zullen ook nooit genoeg zijn om precies over te brengen hoe het geweest is, maar helaas… het leventje in Nederland moet weer opgepakt worden.

Allemaal super bedankt voor jullie reacties en mailtjes, ik heb genoten van mijn feestje bij aankomst en ik zie er naar uit om iedereen weer te ontmoeten… Mijn plakboek zal nog wel even op zich laten wachten, het is wat veel om in een weekendje uit te zoeken (wie heeft ooit de digitale camera uitgevonden?? Je blijft foto’s maken met zo’n ding!), maar ik ben ook heel benieuwd naar hoe het nu hier weer met iedereen is…

Nogmaals bedankt en tot snel!